خرمالو روشهای پرورش درخت خرمالو 

در این مقاله قسط داریم در خصوص هرس، پرورش و جابجایی درخت خرمالو، درخت موز، درخت ازگیل، درخت خرما و درخت انبه مطالبی را ارائه کنیم.

سرزمین اصلی درخت خرمالو را ژاپن و چین میدانند. بطور کلی این گیاه در مناطق گرم و مرطوب و در نواحی گرمسیر خشک میتواند رشد و نمو نماید. درخت خرمالو پر توقع و نیازمند به اراضی عمیق و قوی میباشد. درخت خرمالو توسط بذر و پیوند ازدیاد مییابد. بهترین پایه برای پیوند درخت خرمالو نوع وحشی  هسته دار آن به نام خرمندی است.

هرس و جابجایی درخت خرمالو

هرس این درخت هرسی اختصاصی و مداوم نمی باشد. بلکه منحصر به یک هرس درخت در آغاز جابجایی درخت به منظور تشکیل فرم بوده. در سالهای بعد از فرم گرفتن به قطع شاخه های زائد و سرشاخه های سال قبل میپردازند. زیرا میوه ها در روی این نوع شاخه ها تشکیل میشود.

بنابراین توصیه میشود در تشکیل و ازدیاد شاخه های جوان کوشش گردد. در تشکیل فرم همانند دیگر درختان نیمه پابلند و و پابلند پس از انتقال نهال به بستر اصلی از یک متر الی ۱۲۰ سانتیمتر سربرداری نموده و تعداد ۳  تا ۵ شاخه انتهایی را بعنوان شاخه های اصلی یا اسکلت دهنده درخت حفظ مینمایند. شاخه هایی که در پایین بازوهای اصلی انتخاب شدند همه ساله حذف میگردند.

آگهی باغبانی و جابجایی درخت در اس تی وود

ازگیل ژاپنی | روشهای پرورش درخت ازگیل

در این مقاله قسط داریم در خصوص پرورش، جابجایی و هرس درخت ازگیل، درخت موز، درخت خرمالو، درخت خرما و درخت انبه مطالبی را ارائه کنیم.

اصل درخت ازگیل جنوب شرقی چین بوده و در ایران در سواحل دریای مازنداران کاشته میشود. ازگیل ژاپنی درختی همیشه سبز است که با اقلیم مناطق نیمه گرمسیری و معتدل سازگار بوده و تا دمای ۱۱- درجه سانتیگراد را تحمل میکند.

گلهای ازگیل ژاپنی بصورت خوشه ای و در انتهای شاخه ها و در پاییز و اوایل زمستان ظاهر میشوند. دربهار میوه های زرد و یا نارنجی آن میرسند. درخت ازگیل ژاپنی را میتوان بوسیله بذر و یا پیوند تکثیر کرد.

تکثیر این درخت بوسیله بذر از نظر تهیه میوه مرغوب چندان مورد نظر نیست و نهال حاصله از بذر کاملاَ شبیه به پایه  مادر نخواهد بود و پس از ۸ -۱۰ سال به باردهی میرسند.

هرس و جابجایی درخت ازگیل

درختان ازگیل ژاپنی معمولاَ نیازی به هرس ندارند اما آنها را به فرم شلمجی یا جامی میتوان تربیت کرد. اصول کلی کار بدین صورت است که نهالهای ۲-۱  ساله ار ارتفاع ۶۰ تا ۹۰ سانتیمتر سربرداری میشوند شاخه ایجاد در سال بعد نگهداری و یک سوم انتهایی آنها نیز قطع میشود.

درختان بالغ اگر هرس نشوند میتوانند تا ارتفاع ۵/۷ الی ۹ متر رشد یابند. به همین خاطر برای کنترل اندازه درختان تا ارتفاع ۶/۳ تا ۷/۱ متری و سهولت برداشت میوه ، میتوان یک سوم انتهایی شاخه ها را پس ار عمل برداشت هرس کرد. همچنین برای نفوذ بهتر نور به داخل تاج درخت، شاخه های درهم رفته را میتوان حذف نمود.

جهت مشاهده مقاله پرورش درخت هلو کلیک نمایید

خرما | روشهای پرورش درخت خرما

در این مقاله قسط داریم در خصوص پرورش، هرس و جابجایی درخت خرما، درخت موز، درخت ازگیل، درخت خرمالو و درخت انبه مطالبی را ارائه کنیم.

کشت و گسترش درخت خرما از نظر تاریخ بسیار قدیمی میباشد. عده ای وطن اصلی درخت خرما را بین النهرین و عده ای دیگر شمال آفریقا دانسته اند. بطور کلی انتشار درخت خرما در ایران بیشتر محدود به استانهای خوزستان، بوشهر، هرمزگان، فارس، کرمان و سیستان و بلوچستان میباشد.

پاره ای از گزارش ها چنین نشان میدهند که ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح درخت خرما در نواحی جنوب ایران و عراق و آفریقای شمالی کشت میشود. از آنجایی که درخت خرما، درختی دوپایه است. (درختان نر و ماده از یکدیگر جدا میباشند).

عملیات خاصی از نظر چگونگی و هرس کمتر در درخت خرما مرسوم بوده. بیشتر به عملیات در طول رشد برای حفظ تعادل فیزیولوژیک و تمیز کردن آنها و آسان نمودن عملیات داشت و برداشت میباشد.

هرس و جابجایی درخت خرما

در درخت خرما عملیات هرس بصورت عملیات فرمی اختصاصی نبوده. بلکه بیشتر برای تنظیم مقدار میوه و تعادل لازم در گیاه میباشد. برای این منظور عمل هرس در روی برگها، پاجوشها و دمبرگها انجام میگیرد.

عده ای از متخصصین عمل تنک کردن میوه های خرما را که موجب مرغوبیت خرماها میشود نوعی هرس میوه یا درخت خرما میدانند. بنابراین به اختصار به توضیح موارد فوق می پردازیم.

هرس برگ خرما

معمولاَ عملیات هرس برگ خرما قبل از سال پنجم صورت میگیرد. یا به عبارت دیگر سن برگ نبایستی بیش از ۵ سال باشد. هرس برگ بایستی تا فاصله ۵/۱ متری جوانه انتهایی صورت گیرد و از آن تجاوز ننماید. ضمناَ قطع برگهای خشک و نیمه خشک کاملاَ ضروری میباشد.

هرس دمبرگ: معمولاَ این هرس بعد از هرس برگ انجام میشود.

هرس پاجوش: معمولاش عمل هرس پا جوش برای کم کردن مصرف ماده غذایی درخت صورت میگیرد.

تنک یا هرس میوه خرما

عمل تنک یا هرس کردن میوه بیشتر به منظور بالابردن مرغوبیت میوه و کم کردن تناوب محصول و ایجاد تعادل فیزلوژیکی بین اندام های رویشی و زایشی گیاه میباشد. عملیات مزبور عبارتند از:

  • تنک خوشه ها: اصولاَ برای هر خوشه بایستی ۹ تا ۱۰ برگ در نظر گرفت. بنابراین تعداد خوشه هایی که هرسال باید روی درخت بماند متناسب با مقدار برگهای سبز میباشد. ضمناَ متذکر میشویم که در ۳ الی ۴ سال اول باردهی نبایستی برداشت انجام شود. اگر خوشه میوه داری پدید آمد بایستی حذف شوند. هم چنین خوشه های زود و یا خیلی دیر تشکیل و بایستی حذف گردند.
  • کاهش دانه ها روی خوشه: برای حفظ تعادل به طریق تنک کردن لازم است در هنگام عمل تلقیح و یا بعد از آن یک سوم تا یک دوم میوه ها را برحسب ارقام حذف نماییم.
  • کم کردن دانه روی خوشه چه ها: این عملیات در روی بعضی از واریته های گران قیمت انجام میگیرد. روش عمل بدین ترتیب است که تعدادی از دانه های خوشه را روی خوشچه و با فاصله کم می نمایند. زمان انجام عملیات تنک کردن معمولاَ ۴ تا ۶ هفته بعد از عمل گرده افشانی مناسب میباشد. ضمناَ عمل تنک سنگین روی درخت خرما مناسب نمیباشد.

جهت مشاهده مقاله پرورش درخت بادام، فندق و پسته کلیک نمایید.

موز | روشهای پرورش درخت موز

در این مقاله قسط داریم در خصوص هرس ، پرورش و جابجایی درخت موز، درخت خرمالو، درخت ازگیل، درخت خرما و درخت انبه مطالبی را ارائه کنیم.

اصولاَ گیاه موز را در دنیا بین مدارهای ۳۴ درجه عرض شمالی و جنوبی با رشد مناسب می توان یافت. برای پرورش آن دو عامل درجه حرارت و رطوبت ضروری می باشد. این گیاه دارای گونه های متعددی است و برای اولین بار این گیاه از هند به ایران به همت مرحوم صمصام الممالک آورده شد و در تیس چاه بهار کشت گردید.

ولی باید توجه داشت که از دیرباز موز در ایران شناخته میشود. در کتابهای قدیمی ایران از آن نام برده اند. ارقام مهمی که امروزه در ایران کشت میشوند. موز دوارف کاوندویش (پاکستانی)، موز هاریچال (روبوستا) هزاری، موز بلبلی (سه گوش پاکستانی) و  موز والری میباشد. ولی تنوع ارقام آن در سراسر جهان بسیار است. معمول ترین روش ازدیاد موز از طریق پاجوش و تقسیم ریزوم میباشد.

هرس و جابجایی درخت موز

از آن جایی که درخت موز پاجوشهای متعددی تولید میکند و ساده ترین طریقه ازدیاد میباشد. برای تنظیم باردهی و افزایش محصول و جلوگیری از تضعیف پایه مادری، پاجوشهای اضافی را از نزدیک ریزوم قطع مینمایند. این عمل خود نوعی هرس درخت موز میباشد. در صورت نیاز میتوان پاجوشها را در سطح مزرعه بطور پراکنده کشت نمود.

 

انبه | روشهای پرورش درخت انبه

مرکز اولیه تنوع درخت انبه شمال شرق هند (آسام) است و قدمت کشت این درخت در هندوستان به بیش از چهار هزار سال میرسد. درخت انبه در ایران در سواحل دریای عمان و بصورت محدود در جیرفت و کهنوج کشت میگردد.

دمای مناسب مورد نیاز جهت رشد و نمو درخت انبه ۲۴ الی ۳۰ درجه سانتیگراد است و دمای پایین رشد درخت انبه را محدود مینماید. درخت انبه نسبت به خشکی بسیار مقاوم است و یک دوره خشک یا سرما قبل از گلدهی  جهت تولید درخت انبه مطلوب لازم میباشد. روش معمول تکثیر درخت انبه در ایران کاشت بذر آن است. اما در کشورهای عمده تولید کننده از روش پیوند استفاده میشود.

جهت مشاهده مقاله پرورش درخت سیب کلیک نمائید.

هرس و جابجایی درخت انبه

در این مقاله قسط داریم در خصوص هرس، جابجایی و پرورش درخت انبه، درخت موز، درخت ازگیل، درخت خرما و درخت خرمالو مطالبی را ارائه کنیم.

هرس فرمدهی درخت انبه بدین صورت اجرا می گردد. که تماس شاخه های نهال تا ارتفاع ۷۵ الی ۱۰۰ سانتیمتری حذف میگردند. پس از آن ۴-۳ شاخه از تنه اصلی درخت انبه که حدود ۳۰-۲۰ سانتیمتر با یکدیگر فاصله دارند و در جهات مختلف درخت انبه انتخاب میگردند تا اسکلت درخت انبه را تشکیل دهند.

نهال جوان را میتوان از ارتفاع ۱۲۰ سانتیمتری نیز سربرداری کرده و ۳ شاخه مناسب را نگهداری و بقیه را حذف نمود. نوک شاخه های حاصل نیز از ۶۰ الی ۹۰ سانتیمتری قطع میشوند. درخت انبه رشد فلشی دارد که هر فلش رشدی بوسیله حلقه مرکزی از برگها بر روی ساقه که به حلقه جوانه ها معروف است مشخص میشوند.

جوانه ها در درخت انبه

به دلیل اینکه جوانه های این قسمت بسیار نزدیک یکدیگر میباشند و شاخه های درخت انبه بوجود آمده از رشد جوانه های درخت انبه ارتباط ضعیفی با تنه دارند، برای شاخه دهی مناسب و ایجاد یک اسکلت قوی باید سربرداری از زیر محل حلقه جوانه ها انجام شود تا شاخه های بوجود آمده فاصله و فضای مناسب برای رشد داشته باشند.

برای فرمدهی درخت انبه، معمولاَ هرس سالانه ای بر روی آن صورت  نمیگیرد. درخت انبه بطور طبیعی رشد زیادی داشته و تاج انبوهی ایجاد میکند. به همین خاطر گاهی حذف شاخه های درهم رفته، پیر، خشکم و آفت زده بلافاصله پس از برداشت میوه انبه یا پیش از گلدهی درخت انبه لازم میگردد.

از آنجائیکه گلهای درخت انبه در انتهای شاخه های ۶ هفته ای یا مسنتر تشکیل میشوند، حذف جوانه درخت انبه انتهایی بعد از هر فلاش رشدی موجب افزایش تعداد شاخه های انتهایی شده که میتوان به میوه دهی بهتر و محدود کردن اندازه درخت انبه منجر شود.